Ja. Matka karmiąca.

Ja. Matka karmiąca. Mam tę moc! A Ty też masz? Karmisz? Jeśli tak to na 100% masz.  Aktualnie moje "cycki" są ponownie w dzierżawie u Stasia, okres dzierżawy przewidziany wstępnie na 1 rok, choć wszystko się może zdarzyć. 

Karmienie piersią przyszło do mnie naturalnie, będąc w pierwszej ciąży wiedziałam, że chce to robić. Los tak cudownie sprawił, że od początku miałam pokarm i moje maluchy nie miały problemu ze ssaniem. Jako świeżo upieczona mama myślałam, że jestem szczęściarą i teraz już nasze życie będzie płynąć rzeką cudownego mleka. Głuptasek ze mnie prawda?

Jeśli karmienie piersią kojarzy się Wam tylko z cudnym obrazkiem uśmiechniętej mamy z TV, której maluszek grzecznie je a wszystkiemu towarzyszy błoga rozkosz, achy i ochy to muszę Wam powiedzieć, że jest jeszcze druga strona. O tak! Zacznijmy od początku.

Pierwszą rzeczą, z jaką musimy sobie poradzić kilka dni po porodzie to tzw "nawał pokarmu". W tej sytuacji lepiej mieć pod ręką laktator i ściągnąć niechcianą "nadwyżkę", taki zabieg przynosi niesamowitą ulgę.  Mleka było tak dużo, że czułam się jak mleczarnia.

Następny problem, z jakim musiałam się borykać to pękające sutki. Jak przystawiałam Jasia miałam wrażenie, że moją pierś zaatakowała pirania, ból mijał tak po minucie, albo po tym czasie się do niego przyzwyczajałam. Trudno to jednoznacznie stwierdzić. Teraz kiedy ponownie zostałam mamą ominęła mnie ta dolegliwość.  Chce się krzyczeć huraaaa!!!!!!

Kryzysy laktacyjne dopadły i mnie. Kiedy zmniejsza się ilość pokarmu, dziecko się denerwuje, ty się denerwujesz. Ogólnie czujesz się jak na polu minowym nie wiadomo kiedy wybuchniesz. To bardzo trudna sytuacja, łatwo się wtedy poddać, jeśli nie ma się wsparcia. Polecam grupy i fora gdzie inne super mamy dodadzą otuchy. Przetestowałam na własnej skórze i dziękuję, bo to dzięki nim mój ssak dalej raczy się maminym mlekiem. A najlepszym sposobem na rozruszanie laktacji jest przystawiać, przystawiać i jeszcze raz przystawiać dziecko do piersi! Sprawdzone i polecane, nie kombinujcie za dużo dziewczyny.

Mamy już mleko jest super w końcu jest już prawie jak w reklamie TV same ochy i achy. Napisałam prawie, bo zaczyna się ząbkowanie i pierwsze zęby. Ogrom szczęścia, dzika radość matki. Mamy zęby huraaaa! Wielka radość mija, kiedy to nasz mały ssak zaciska je na sutku, nie raz doprowadzało mnie to do łez (nie mylić z łzami szczęścia). To tak strasznie boli (właśnie mam ciarki na plecach). Jak przykładałam synka to była chwila strachu, czy zacznie jeść czy może mnie ukąsi. Bywało niestety różnie. Fantastycznie jest też, wtedy kiedy obraca głowę wraz z piersią w buzi bo np. zapomni ją puścić a chce coś zobaczyć. W takich momentach chciałabym być kobietą gumą, taka super moc byłaby wskazana.

Dodatkowo, kiedy karmię przydałaby się również trzecia ręka. Zazwyczaj właśnie wtedy coś mnie swędzi na plecach a podrapać się nie ma jak. Odkładam dziecko a moja pierś tak sobie samotnie "dynda" i czeka na moją pomocną dłoń, żeby się schować. 

Czas na garderobę, teraz patrzę na swoje ciuchy zupełnie pod innym kątem. Spora cześć sukienek jak na razie pokryła się kurzem, bo dostanie się do piersi graniczy z cudem, a do połowy pasa nie będę się obnażać publicznie.

Pomimo wszystko uwielbiam karmić piersią, ten moment kiedy Stasiu rzuca się na nią z takim zapałem a potem słodko zasypia, moje serce rośnie. Uwielbiam tę bliskość i więź, jaka jest między nami. To jest coś pięknego.