Spać czy nie spać z dzieckiem? Oto jest pytanie!

Temat spania z dzieckiem ma tyle samo zwolenników co przeciwników. Między rodzicami wrze, bo każdy ma swoje racje, tak samo jak w przypadku sporów odnośnie do karmienia czy noszenia dzieci. W internecie co rusz pojawia się kolejny artykuł na ten temat, przeważnie opowiadający się za jedną ze stron. Ja postanowiłam podzielić się z Wami naszym doświadczeniem.

Nasza sypialnia - azyl czy może domowe przedszkole?

Niestety nie mogę jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. To, że śpimy stadnie w jednym pokoju nie wyklucza tego, że jest on również pewnego rodzaju azylem. Sypialnia jest miejscem, w którym codziennie budzimy się, a raczej sprostowując, budzą nas dzieci, mówimy sobie dzień dobry wierząc, że właśnie tak będzie. Co prawda niekiedy muszę włączyć dodatkowy tryb ninja, aby dojść po ciemku do łóżka i ani razu nie uruchomić przypadkiem niczego, co gra, świeci, piszczy itp. Jednak nie ma nic gorszego niż nadepnąć gołą stopą na LEGO, wtedy w duchu wydaje okrzyk "motyla noga!" i idę dzielnie dalej. Uwielbiam nasze wspólne chwile i przyznam się szczerze, że w życiu stawiam na swoją wygodę, bo karmiąc Staszka piersią mam do niego zawsze blisko, a Jasia też mam pod ręką, więc podanie wody czy przykrycie go po raz setny nie jest większym problemem. Na następny rok mamy silne postanowienie separacji i przeniesienia się z Ł (czytaj mój mąż) do drugiego pokoju bez dzieci. Jak damy sobie radę z tą rewolucją jeszcze nie wiem, ale na pewno zdam Wam szczegółową relację z tego wydarzenia. 

Spanie z dzieckiem - nasze początki. 

Kiedy byłam w ciąży z pierwszym dzieckiem Ł powiedział od razu, że absolutnie nie ma takiej opcji. Nie będzie z nami spał. Jednak jak się okazuje, nie tylko kobieta zmienną jest i po powrocie ze szpitala z nowym członkiem rodziny, on sam nalegał by Jasio z nami spał w jednym łóżku. Do pierwszego roku życia, wspólne spanie zdarzało się naprawdę sporadycznie, dopiero później po zajściu w drugą ciąże Jaś zaczął powoli na stałe wprowadzać się do naszego łóżka. Obecnie sprawa wygląda tak: Jasio śpi z nami a Stasio w swoim łóżeczku. Na tę chwilę nie wyobrażam sobie, żeby do nas dołączył  jeszcze Staś, bo byłoby naprawdę ciasno, ale uffff .... on nie jest tym zainteresowany.
Staś uwielbia swoje łóżeczko, o czym możecie przekonać się patrząc na zdjęcia. Jakiś czas temu mieliśmy problem z nocnymi wędrówkami przez sen i uderzaniem główką o szczebelki, ale znalazłam na to świetne rozwiązanie i zaopatrzyliśmy się w ochraniacz 360 stopni. Powiem krótko, rewelacja! Dzięki temu może spokojnie wykonywać co noc swoją porcje ruchu i się przy tym nie budzić (oraz nie budzić nas). Wybraliśmy marynarski motyw i choć jest jasny nic się z nim nie dzieje po praniu, a zaliczył już kilka wpadek z serii: ups wylał mi się soczek, mleko lub troszkę się ulało. Dobra Polska jakość i dbanie o każdy szczegół przekonuje mnie i choć ten tekst brzmi rodem jak z reklamy to szczerze chciałam polecić firmę A.M.Y, bo do tej pory nie byłam zadowolona z żadnej pościeli i używałam zestawów z minki, które prałam w pralce po zabrudzeniu. Sami możecie zobaczyć cały asortyment jaki proponuje firma A.M.Y - TU, która na rynku jest już od 1993 roku, a to zobowiązuje do dbania o każdy detal oraz małych klientów.

Czy spanie z dzieckiem jest niewygodne?

Wszystko zależy od tego, co kto uważa za wygodnie i co kto lubi. Jeżeli miałabym spać codziennie z dzieckiem na jedynce, to mówię zdecydowanie nie. Nasze łóżko spokojnie mieści naszą trójkę i jest jeszcze miejsce, choć jeśli miałabym liczyć procentowy udział zajmowanego łóżka to od razu się przyznam, że jestem na szarym końcu i zawsze mam go najmniej. Dodatkowo przy wspólnym spaniu musimy liczyć się z ryzykiem wykładania małych stóp na naszą twarz i przełażenia po nas kilkanaście razy jednej nocy.

Nam jest zwyczajnie i po prostu dobrze. Cieszymy się sobą a dla innych mamy taką radę: róbta co chceta tak, aby Wam oraz rodzinie było dobrze i nie patrzcie na innych. Szczęście jest przecież najważniejsze. A jeśli chcecie poczytać na temat usypiania dzieci to zapraszam na post pod tytułem "Dziecko nadal nie śpi! Co robić?" - TU.  

Pozwoliłam Wam dzisiaj zaglądnąć go naszej sypialni, łóżka i pod kołderkę, więc powiedzcie jak jest u Was? Razem czy osobno?